Ok, het is de droom van de SNRO dat echte keuzes in kwalitatieve zorg en geluk voor iedereen te maken zijn. Daar kan niemand op tegen zijn natuurlijk. Wat kan een accreditatie traject bij SNRO voor u betekenen? Wat levert al dat geld en die tijd eigenlijk op?
Kan het zijn dat u als opleider dit wel eens overdenkt? 1. “Ik heb zelf ervaren dat ‘het anders doen’, en van de standaard paden afgaan me veel gebracht heeft. Ik wil dat geluk delen en doorgeven en heb er veel voor over om dat op een kwalitatieve manier te doen.” 2. “Ik weet dat ik kwaliteit bied, alleen hoe toon ik dat aan”? 3. “Is een keuring, al dat geld en die tijd een investering die ik terugkrijg? 4. “Wie heeft deze processen eigenlijk al doorlopen”? 5. “Hoe weet ik of mijn organisatie wel klaar is voor iets als dit”? 6. “Hoe ga ik om met Medische basiskennis opleidingen?“ 7. “We hebben al veel werk verzet en ik heb bijzondere mensen aan m’n bedrijf weten te verbinden. Het zou wel gaaf zijn als ik een podium en een netwerk vind om dit te tonen en verder te verbeteren”! 8. “Klopt het echt, is er ook een kans dat ik dit niet haal, en wat dan”? 9. “Moet ik dit dan ook echt iedere 3 jaar weer opnieuw doen?” 10. “Zijn er ook andere mogelijkheden om te accrediteren en hoe werkt het daar”? 11. “Ok, hier is het hard werken dus, dat betekend dat anderen het ook maar zo niet halen. Misschien is het toch interessant”. 12. “Als ik het haal is mijn Academie ook terug te vinden op SNRO, komen mijn studenten ook in een register, vinden anderen ons ook via het zoekprogramma, komen onze verhalen op het platform en is het een prettig netwerk om in te zitten?
Als deze vragen wel eens door uw hoofd spelen dan is een afspraak of een onderzoekend telefoon gesprek misschien een goed idee. Er staan ook mooie interviews met Coen, Sylvester, Marina en Stefan op onze abiturus.nl die verwijzen naar het proces van SNRO. Stefan heeft een haat-liefde verhouding met de SNRO en we volgen hem dit jaar naar een Systeem Accreditatie.
Stefan: ”Mijn eerste contact met SNRO was rond 2013. Ik was nog jong en moest veel leren. Een van de SNRO-mensen heeft me echt door het traject geholpen en ik was blij met dat “stempeltje”. In 2016 wilde ik zoals dat hoort na 3 jaar, her-accrediteren en dat viel me erg zwaar. Daar zat die eerste “haat”, want phoe, wat was het een tegenvaller dat het zo veel lastiger was dan de eerste keer. Nu wil ik graag een Systeem Accreditatie. We willen meer opleidingen aanbieden en deze geaccrediteerd hebben. We hebben bijvoorbeeld een opleiding tot holistische therapeuten en ook de bij- en nascholing willen we op het hoogste niveau hebben. We zien het nu als een soort audit van onze hele bedrijfsvoering. Accrediteren voelt als een doorgaand traject van steeds een beetje beter. Waar we elkaar vinden? Ik denk in het willen onderscheiden. Wij willen onderscheidend zijn als onderwijsinstelling. We willen dat onze therapeuten onderscheidend zijn en daarvoor hebben we dat onderscheidende stempeltje met dat traject dat doorgaat voor nodig. Daar vinden we elkaar en daar inspireren we elkaar. Wij willen over alle details nagedacht hebben. Die komen ook terug in onze kernwaarde. Wat we aan de buitenkant roepen moet binnen ook echt zo zijn op een holistische “silo” loze manier. Op dit moment anticipeer ik voor op het traject. De aanvraag is gedaan en de algemene voorwaarden zijn in ontvangst genomen. Ik wil zelf de hoogste kwaliteit dus ik wil het goed hebben. In mijn hoofd weet ik dat ik voor een vak de eindtermen beter moet vernoemen. Ook een slag in automatisering is nu aan de hand en die moet ook op een SNRO-niveau. Ik weet nog dat ik in 2016 een dame ontmoete die me door al die afkortingen heen loodste die er zijn in dit complementaire veld. Ze zei ook dat accreditatie eigenlijk een spel was. Een spel?… En ik zat vol in de emoties. Ik ben benieuwd of ik dit jaar voorbereid ben op wat het me gaat brengen. Je kan me volgen in het proces…. “ Wordt vervolgd!